نشست «‌چشم انداز توافق راهبردی ایران و روسیه در عصر ترامپ» روز شنبه 4 اسفند 1403 با حضور اساتید یلنا دونایوا و مارینا کامنوا به مدیریت خانم دکتر الهه کریمی در دانشکده مطالعات جهان به زبان روسی برگزار شد.

گزارش نشست:
ایرانشناسان برجستۀ موسسۀ شرق شناسی فرهنگستان علوم روسیه روز شنبه، 4 اسفند 1403 در نشستی با موضوع «چشم انداز توافق راهبردی ایران و روسیه در عصر ترامپ» در تالار ملل دانشکدۀ مطالعات جهان و با مدیریت دکتر الهه کریمی ریابی، استادیار گروه مطالعات روسیه به سخنرانی پرداختند.
در این نشست خانم دکتر یلنا دونایوا، در ابتدا، به توصیف شرایطی پرداختند که طی آن، ایران و روسیه در سال های 2001 و 2025 برای تحکیم و تعمیق روابط، توافقنامه‌ای راهبردی میان خود به امضاء رساندند.
این استاد برجستۀ فرهنگستان علوم روسیه، معتقد است که: «پس از فروپاشی شوروی و حکمفرمایی فضای تک قطبی آمریکایی-اروپایی بر جهان، روسیه به دنبال یافتن جایگاه خود در نظام بین الملل و نیز در تلاش برای حل این مسئله بود که به غرب تعلق دارد یا به شرق. در این فضا، قراردادی بین ایران و روسیه منعقد می گردد، که هم در تاریخ روسیۀ پس از فروپاشی شوروی و هم در تاریخ ایرانِ پس از انقلاب اسلامی، منحصر به فرد است.»
او در خصوص موافقتانۀ اخیر بین ایران و روسیه نیز به بیان این نکته پرداخت: «همچنین موافقتنامۀ سال 2025 نیز در شرایطی به امضای دو طرف می‌رسد که جهان به بخش‌های مختلفی چون جنوب شرق اسیا، اوراسیا، بریکس (که در حال حاضر حول موضوعات اقتصادی شکل گرفته) تقسیم شده و هر یک از این بخش‌ها، مستعد این هستند که در نظم آتی به قطب های جدید تبدیل شوند و به یکه‌تازی کشورهای غربی پایان دهد.
در آستانۀ سالگرد انقلاب اسلامی ایران، در روسیه یک المپیاد زبان فارسی برگزار شد. در حاشیۀ نشستی که به همین منظور شکل گرفته بود، خبرنگار صداوسیمای ایران سوالی در مورد انقلاب اسلامی ایران از من پرسید و من این چنین پاسخ دادم: «ایدۀ نه شرقی و نه غربی» در حال حاضر و در جهان فعلی ما دارد رنگ تحقق به خود می‌گیرد. همانطور که این ایدۀ انقلاب اسلامی، نشان دادن راه سومی وجود دارد که نه از شرق و نه از غرب می‌گذرد. ما در زمان شوروی، نه این ایده را فهمیدم، نه پذیرفتیم. اما حالا می‌دانیم که این ایده، راهی برای خروج از هژمونی و سلطۀ غرب به شمار می رود. توافقنامۀ حاضر نیز، که لازم بود به روزرسانی شود و گسترش یابد، با شفافیت بیشتری حوزه‌های همکاری میان دو کشور را مشخص نموده است؛ به خصوص در زمانی که ما شاهد شکل گیری قطب ها در نظم آتی بین الملل هستیم.»
 در ادامه، ایشان با واکاوی محتوای توافقنامۀ راهبردی ایران و روسیه در سال ۲۰۲۵، به بیان این نکته پرداختند که کلمۀ «راهبردی/استراتژیک» در فرهنگ و ذهنیت روسی آن چیزی نیست که در ایران به آن اطلاق می‌شود. اما شکی نیست که این توافقنامه، ابعاد گسترده‌ای را در بر می‌گیرد و راهی برای نزدیکی هر چه بیشتر این دو کشور به شمار می‌رود.
خانم دکتر مارینا کامنوا نیز با اشاره به 500 سال روابط دیپلماتیک بین ایران و روسیه و  بررسی روابط رو به افزایش ایران و روسیه در سال‌های گذشته، ابراز امیدواری کردند که این روابط در حد سند و امضا باقی نماند و دو ملت، بتوانند در زمینه‌های بسیاری که در این توافقنامه تدارک دیده شده است، من جمله در زمینه‌های فرهنگی بیش از پیش به یکدیگر نزدیک شوند.
در انتهای این نشست پرسش و پاسخی صمیمانه بین اساتید و دانشجویان مطالعات روسیه شکل گرفت و اساتید موسسۀ شرق شناسی فرهنگستان علوم روسیه، در خصوص ادبیات غنی ایران، ترجمۀ آثار شاعران برجستۀ قرون گذشتۀ ایرانی و نویسندگان معاصر به گفتگو با دانشجویان پرداختند.